به نظر من رضا امیرخانی لایه های زیادی دارد.که باید استخراج شود.و به نظر من رضا امیرخانی،«موضوع»بزرگی است که قدرش دانسته نشده. و به نظر«من» رضا امیرخانی آدم خیلی بزرگی است که درک نشده.و به نظر«من»،درک نخواهد شد..حتی اگر اینها که نظرم هستند«غلو»به نظر برسند.که گاهی مشکل از واقعیت است که زیادی بزرگ است نه کسی که در مورد آن حرف میزند..

اینکه میخوانید بخشهایی از مصاحبه ی زمستان هشتاد و هفت رضاامیرخانی با زهیرتوکلی است.زهیر توکلی اساسا مصاحبه گر خوبی است.آنقدر که پنجره را فقط و فقط بخاطر مصاحبه های او میخرم. این مصاحبه اش با رضاامیرخانی که خیلی مفصل هم هست،حرفهای زیادی دارد.خیلی زیاد.و فکر میکنم برای فهم رفتارهای رضاامیرخانی در این روزها و هم چیزی که منجر به نوشتن نفحات نفت شد،خواندن آن کمک زیادی بکند. این دو بخش کوتاه از آن است.

ز.ت:«گفت‌مان غالب اجتماعی در زمان جنگ ترجیح پابرهنه‌گان و کوخ‌نشین‌ها بر مرفهین بی‌درد و کاخ‌نشین‌ها بود. شخصیت‌های رمان‌های شما اصلاً از طبقه‌ی پایین جامعه نیستند»
ر.ا«بله؛ من خودم این‌طور نبوده‌ام. براي هم‌اين هم بعضی از این عدالت‌خواه‌ها سرِ این موضوع با من لج‌ اند!»

رضا امیرخانی با شیوه نگارش منحصر به فردش، کتاب «نفحات نفت»را با یاری از اسناد و مدارک موجود و تحقیقاتی که انجام داده، به رشته تحریر در آورده است.

به گزارش خبرنگار ادبیات برنا، کتاب «نفحات نفت» تازه‌ترین اثر رضا امیرخانی جستاری در فرهنگ نفتی و مدیریت دولتی است. 
رضا امیرخانی نویسنده‌ای پای‌بند به اصول خود است با این همه، آثار داستانی و حتی غیر داستانی او با استقبال شگفت اقشار گوناگون خوانندگان روبرو می‌شود. شاید از علاقه مردم، در صداقتی باشد که با قلم هنرمندانه او عجین است. 
رضا امیرخانی با شیوه نگارش منحصر به فرد خودش این کتاب را با یاری از اسناد و مدارک موجود و تحقیقاتی که انجام داده است، به رشته تحریر در آورده است. 
او با رسم الخط جالبی که در کتاب به کار برده است و در ابتدای کتاب نیز به آن اشاره کرده است، نقبی به فرهنگ نفتی و مدیریت دولتی در ایران زده است.
این کتاب 232 صفحه‌ای متشکل از 17 فصل «مقدمه»، «درآمد»، «قانان»، «بی کار آفرین»، «منطقه آزاد!»، «نه عامه پسند، نه خاصه پسند؛ فقط داستان مسئول پسند»، «کدام استقلال، کدام پیروزی»، «صنعت دولتی شدن نفت»، «حزب در پیت!»، «ریاست نفتی»، «آن چه خوبان همه دارند، ما هم داریم!»، «جمهوری اسلامی پاکستان»، «اقتصاد مورد نظر در دسترس نیست چیست»، «افق»، «توسعه چینی و هندی و ژاپنی و مالزیایی و...»، «زمین صاف، زمین گرد» و «مقصد، مدیر سه لتی نیست» است.
کتاب «نفحات نفت» در قطع رقعی توسط انتشارات افق منتشر شده است که عرضه آن در نمایشگاه بیست و سوم کتاب آغاز شد.

در بخش‌هایی از این کتاب آمده است:
... آن چه می‌نویسم یک دل نوشته‌ای فردی است، نه یک مقاله‌ی پژوهشی برای بالا بردن حقوق استادی و نه یک یادداشت سیاسی برای گرم کردن تنور انتخاباتی. آن چه می‌نویسم صرفاً نوشته‌ای است برای جوان‌ترها. نه برای هم نسلان که اظهار فضلی باشد و نه برای معمران که ابراز وجودی باشد ...
... آن چه می‌نویسم به قول فرنگی‌ها «اسی» است نه «آرتیکل». در این گوشه از عالم به آن می‌گویند نوشته‌ای اخوینی. از زمره‌ی اخوانیات ...
.... این اخوینی را می‌نویسم برای نسل بعدی، برای آن‌هایی که هنوز وارد بازار کسب و کار نشده اند. همان‌ها که هنوز حوصله‌ی شنیدن دارند و فرصتی برای تصمیم گیری ...
... این که چرا قرعه‌ی نوشتن این سیاه مشق، اخوینی، اسی، دل نوشته، به نام رضا می‌خورد نیز از همین رو است. نوشتن می‌تواند شغلی غیر نفتی باشد و به حقیقت مردمی‌اش نزدیک شود، حتا در این ملک نفتی. پس همین سیاه قلم نیز به شرط دوری از نفت و نزدیکی به مردم، می تواند نقدِ نفتی کند مسئول سه‌لتی نظام را در نفحات نفت! ...
.. اصل گرفتاری، نفت نیست. عوامانه است نظری که نعمت نفت را نقمت می‌داند، اصل گرفتاری، مالکیت دولتی نفت است. نگاهی به تاریخ‌چه‌ی ملی شدن صنعت نفت، از مخالفت‌های سیاسی ابتدایی دکتر مصدق تا پای مردی انتهایی وی و آیت الله کاشانی و حذف سلطه‌ی انگلیس نکات فراوانی را روشن می‌کند. اولین نکته این است که برخلاف شعار میلیون، نفت هیچ‌گاه در ایران ملی نشد، نفت دولتی شد...

چاپ اول کتاب «نفحات نفت» نوشته رضا امیر خانی در 232 صفحه و در قطع رقعی با قیمت چهار هزار و پانصد تومان در تیراژ 2000 نسخه‌ای توسط انتشارت افق منتشر شده است.